ไก่กับสุนัขจิ้งจอก

ไก่กับสุนัขจิ้งจอก

ไก่กับสุนัขจิ้งจอก

สร้างความหวาดกลัวให้กับลูกไก่มาก ไก่ตัวหนึ่งจึงบินขึ้นไปอยู่บนรั้ว และเฝ้าจับตาดูสุนัขจิ้งจอกด้วยความหวาดกลัว

เมื่อใดที่เจ้าสุนัขจิ้งจอกขยับตัวเข้ามาใกล้

มันก็จะบินหนีไปอย่างรวดเร็ว ทำให้ไก่ตัวอื่น ๆ เยาะเย้ยถากถางในการกระทำของมัน

และดูหมิ่นว่ามันขี้ขลาดเจ้าไก่ได้ฟังดังนั้นก็ตอบออกไปว่า “เจ้าจะเรียกข้าว่าอย่างไรก็ได้แต่สำหรับข้าเองรู้จักพิษสงของสุนัขจิ้งจอกดี และข้าแน่ใจว่า ถ้ามีสักครั้งหนึ่งที่เจ้าได้เผชิญหน้ากับสุนัขจิ้งจอกเช่นเดียวกับที่ข้าเคยนั้น พวกเจ้าก็อาจจะมีสภาพไม่ผิดไปจากข้าอย่างแน่นอน”

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การยอมรับว่าตนเป็นคนขลาด แต่รู้จักระวังภัย ดีกว่า เสแสร้งเป็นคนกล้าหาญ แล้วต้องพบจุดจบในภายหลัง

คำค้นหา :

ไก่กับสุนัขจิ้งจอก

ไก่กับสุนัขจิ้งจอก,นิทานไก่กับสุนัขจิ้งจอก,นิทานไก่,นิทานสัตว์,นิทานอีสป

ไก่แจ้กับเหยี่ยว

ไก่แจ้กับเหยี่ยว

ไก่แจ้กับเหยี่ยว

ไก่แจ้สองตัวต่างเถียงกันด้วยแดนหากิน ตัวหนึ่งต้องการหากินในลานบ้านแต่ลำพัง ไม่ให้มีใครเข้ามาแย่ง อีกตัวหนึ่งไม่ย่อม จึงเกิดตีกันขึ้น

ในมิช้ามินานตัวที่ไม่ย่อมถูกคมเดือยเข้าที่หน้าเป็นแผลลึก จะขันสู่ต่อไปอีกไม่ได้ ก็จำต้องวิ่งหนีไปซุกซ่อนอยู่ที่มุมกำแพง ตัวที่ชนะ

เมื่อเห็นดังนั้น ก็มีใจกำเริบขึ้นไปกระพือปีกโก่งคอขันเย้ยอยู่บนกำแพง ทันใดนั้น เหยี่ยวตัวหนึ่งกำลังหิวบินผ่านมาเห็นเข้า ก็เฉี่ยวเอาไก่ตัวนั้นไปกิน

ไก่ตัวที่แพ้เมื่อออกมาจากที่ซ่อนไม่แลเห็นตัวที่ชนะก็เที่ยวคุ้ยเขี่ยหากิน ในลานบ้านแต่ลำพังได้ตามสบาย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เมื่อทำการอะไรได้สมหมายแล้ว อย่ากำเริบ ถ้ากำเริบนักมักมีภัย มาถึงตัวในภายหลัง

คำค้นหา :

ไก่แจ้กับเหยี่ยว

ไก่แจ้กับเหยี่ยว ,นิทานไก่แจ้กับเหยี่ยว ,นิทานไก่ , ไก่แจ้ , เหยี่ยว

ไก่กับหมาป่า

ไก่กับหมาป่า

ไก่กับหมาป่า

ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีชาวบ้านหญิงแก่ได้เลี้ยงไก่โต้งไว้ตัวหนึ่ง เพื่อให้มันคอยร้องขันปลุกพวกเขาในเวลาใกล้ฟ้าสาง

ไก่โต้งจึงถูกจัดให้อาศัยอยู่ที่ท้ายหมู่บ้าน ไม่ไกลกันนัก มีหมาป่าตัวหนึ่งคอยที่จะจับไก่โต้งตัวนี้กิน จนวันหนึ่ง สุนัขจิ้งจอกเห็นโอกาสเหมาะ ไม่มีใครจึงเดินรี่ไปหาไก่โต้งทันที

เมื่อไปถึง มันจึงเอ๋ยทักขึ้นว่า “เจ้าไก่โต้งผู้งามสง่า…เจ้ารู้ไหมว่าข้ากับพ่อของเจ้าเป็นเพื่อนกัน” “ข้าจำได้ว่า เสียงขันของพ่อเจ้าช่างไพเราะนัก เจ้าเองก็คงขันได้ไพเราะเช่นกัน เจ้าจะกรุณาขันให้ข้าได้ยินสักนิดได้หรือไม่” เจ้าหมาป่าแสร้งขอร้อง ไก่โต้งได้ยินก็ยิ้มแล้วพยักหน้ารับอย่างภาคภูมิใจ

เมื่อไก่โต้งเริ่มโก่งคอขัน เจ้าหมาป่าซึ่งรออยู่รีบกระโดดขึ้นคาบไก่โต้งไว้แล้ววิ่งหนีไป ไก่โต้งตกใจ พยายามขันเสียงดังหวังให้ชาวบ้านได้ยิน เมื่อชาวบ้านได้ยินเสียงร้องของไก่โต้ง

“ดูนั่น!…หมาป่ากำลังคาบไก่ของเราวิ่งหนีไปแล้ว” ชาวบ้านตะโกนบอกกัน แล้วต่างพากันคว้าท่อนไม้ออกวิ่งไล่ตามไป

เมื่อไก่โต้งเห็นชาวบ้านวิ่งตามมา มันจึงหันมาบอกเจ้าหมาป่าว่า “เจ้าได้ยินที่พวกเขาพูดกันหรือไม่ ว่าจะไม่ยอมให้เจ้าเอาข้าไป” “ทำไมเจ้าไม่ร้องบอกพวกเขาไปว่า ข้าเป็นไก่ของเจ้า พวกเขาจะได้เลิกตาม” ไก่โต้งใช้อุบายหลอก โดยไม่ทันคิดไตร่ตรอง เจ้าสุนัขจิ้งจอกรีบเปิดปากเพื่อตะโกนทันที

จังหวะนั้นเอง เจ้าไก่โต้งรีบบินหนีไปเกาะที่กิ่งไม้แล้วหันมาพูดเยาะเย้ยว่า “เจ้านี่ช่างโง่เขลาเสียจริง ข้าไม่มีวันเป็นของเข้าหรอก”

พอดีกับที่ชาวบ้านวิ่งมาถึง ต่างช่วยกันทุบตีเจ้าหมาป่าเป็นการใหญ่… ก่อนที่จะอุ้มไก่โต้งกลับไป…หมาป่าได้แต่คร่ำครวญว่า “ข้าต้องมาเจ็บตัว แถมอดกินเจ้าไก่โต้งนั่น เพราะความเบาปัญญาของตัวข้าเองแท้ ๆ”

คำค้นหา :

ไก่กับหมาป่า

ไก่กับหมาป่า ,นิทานไก่กับหมาป่า, ไก่ , นิทานไก่ , หมาป่า,นิทานอีสป

ไก่กับแมว

ไก่กับแมว

ไก่กับแมว

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พระโพธิ์สัตว์เกิดเป็นพญาไก่ป่า มีไก่เป็นบริวารหลายร้อยตัว อาศัยอยู่ในป่าแห่งหนึ่ง มีนางแมวตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในที่ไม่ไกลจากที่อยู่ของไก่ป่านั้น มันเที่ยวใช้อุบายล่อลวงจับไก่ป่ากินเป็นอาหารเกือบหมด พญาไก่ป่าทราบว่าบริวารถูกนางแมวจับกินไปเกือบหมดก็ไม่ไปใกล้ที่อยู่ของมัน

หลายวันต่อมา เมื่อไม่เห็นไก่ตัวใดไปใกล้ที่อยู่ของตน นางแมวจึงต้องดั้นด้นมาหาไก่เสียเอง มันเดินย่องเข้าไปใต้คอนไม้ที่พญาไก่ป่าจับอยู่ พร้อมกับพูดขึ้นว่า

"พ่อไก่น้อยสีแดง ผู้มีขนสวยงาม เจ้าลงมาจากกิ่งไม้เถิด เราจะยอมเป็นภรรยาท่าน" พญาไก่ป่ารู้ทันเล่ห์เหลี่ยมของมันจึงตอบไปว่า "นางแมวเอ๋ย เจ้าเป็นสัตว์ ๔ เท้าที่สวยงาม ส่วนเราเป็นสัตว์ ๒ เท้า แมวกับไก่อยู่ร่วมกันไม่ได้ดอก เชิญท่านไปหาผู้อื่นเป็นสามีเถิด"

นางแมวไม่ลดละความพยายามยังพูดออดอ้อนว่า "พ่อไก่น้อย ฉันจะเป็นภรรยาผู้สวยงาม ร้องเสียงไพเราะเพื่อเจ้า เจ้าจะรู้ว่าฉันเป็นภรรยาสาวพรหมจรรย์ที่สวยงาม ร้องเสียงไพเราะเพื่อเจ้า เจ้าจะรู้ว่าฉันเป็นภรรยา

สาวพรหมจรรย์ที่สวยงามและมีความสุขที่สุด" พญาไก่ป่าจึงพูดขู่นางแมวไปว่า "นางแมวเอ๋ย เจ้ากินซากศพ ดื่มเลือด กินไก่บริวารของเราแล้ว จงไปเสียเถอะ" นางแมวเมื่อรู้ว่าพญาไก่ไม่หลงกล ก็รีบวิ่งหนีกลับไปอย่างผู้ผิดหวังและไม่กลับไปหากินที่นั่นอีกเลย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ผู้มีปัญญารู้เท่าทันเหตุการณ์ย่อมสามารถรู้รักษาตัวรอดได้

คำค้นหา :

ไก่กับแมว

ไก่กับแมว ,นิทานไก่กับแมว, ไก่ , นิทานไก่ , นิทานชาดก ,แมว ,นิทานอีสป

ไก่กับไข่ทองคํา

ไก่กับไข่ทองคํา

ไก่กับไข่ทองคํา

ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ชายชาวสวนผู้ยากจนได้พบลูกไก่ตัวหนึ่งจมอยู่ในโคลนท้ายสวน เขาจึงจับมันขึ้นมาด้วยความสงสาร แล้วนำกลับไปเลี้ยงดูที่บ้านเป็นอย่างดี เพียงไม่กี่ปีลูกไก่ก็กลายเป็นแม่ไก่ตัวโตอ้วนท้วน ขนสีขาวสะอาดตา จะงอยปากเป็นสีเหลืองทองทุกวันแม่ไก่จะออกไข่วันละ 2 ฟอง ชายชราจึงมีไข่ไก่กินทุกวัน

เขาพูดกับแม่ไก่ขณะที่กำลังเก็บไข่ว่า “ขอบใจนะที่เจ้าออกไข่ให้ฉันกินได้ทุกวัน” “แต่ถ้าไข่ใบนี้เป็นทองคำก็ดีนะ ฉันจะได้เก็บไปขาย เอาเงินไว้เลี้ยงตัวเอง เพราะตอนนี้ฉันแก่ลงทุกวัน ไม่ค่อยมีเรี่ยวแรงจะทำงานแล้ว” ชายชรารำพึง

วันรุ่งขึ้นชายชราก็เข้าสวนไปทำงานตามปกติ ตกเย็นก็แวะไปที่เล้าไก่เพื่อเก็บไข่เหมือนทุกวัน แต่วันนี้เขารู้สึกแปลกใจที่พบไข่ใบเล็กเพียงฟองเดียว และเป็นสีเหลืองทองอร่ามตา เขาคิดว่าตัวเองตาฝาด จึงขยี้ตาแล้วจ้องมองอีกครั้ง มันก็ยังคงเป็นสีทองเช่นเดิม เขาค่อยๆเอื้อมมือไปหยิบไข่สีทองมาดู

“เอ๊ะ..หรือนี่จะเป็นไข่ทองคำ” ชายชราพูดด้วยความดีใจ และรีบเข้าไปในเมืองเพื่อเอาไปให้ร้านทองดู ก็ปรากฏว่าเป็นไข่ทองคำจริงๆ

เมื่อชายชรากลับมาบ้าน เขาตรงไปยังเล้าไก่ แล้วพูดขึ้นว่า “ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่า เจ้าจะออกไข่ทองคำให้ฉัน” ตั้งแต่นั้นมา แม่ไก่ก็ออกไข่ทองคำให้ชายชรานำไปขายทุกวัน จนได้เงินมากพอสมควร จิตใจของชายชราก็เริ่มเปลี่ยนไป เขามานั่งคิดว่า

“ถ้ามัวแต่เก็บไข่ทองคำใบเล็กๆไปขาย คงอีกนานกว่าจะได้เป็นเศรษฐีของเมืองนี้ ทางที่ดีเราน่าจะผ่าท้องแม่ไก่เอาไข่ทองคำออกมาให้หมด แล้วเอาไปขายทีเดียว แค่นี้ก็เป็นเศรษฐี แล้ว”

คิดดังนั้น ด้วยความละโมบโลภมาก ชายชราจึงจับแม่ไก่มา แล้วเอามีดผ่าท้อง แต่... อนิจจา ไม่มีไข่สักฟองเดียวในท้องแม่ไก่ และตั้งแต่นั้นมาชายชราก็ไม่มีไข่ทองคำไปขายอีกเลย เขารู้สึกเสียใจมากจนล้มป่วยอย่างหนัก เงินทองที่ได้มาจากการขายไข่ทองคำ ก็ต้องเอามารักษาตัวจนหมด แต่ก็ไม่หาย ต้องอยู่อย่างทุกข์ทรมานไปตลอดชีวิต

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เมื่อความละโมบเข้าเกาะกินจิตใจของใคร ก็ทำให้คนนั้นคิดแต่จะได้ โดยไม่คำนึงถึงความเดือดร้อนของผู้อื่น จึงเป็นต้นเหตุให้สร้างบาปกรรมไม่มีที่สิ้นสุด และด้วยผลกรรมชั่วที่ได้ทำไว้นั้น ก็จะเป็นเหตุให้ผู้ทำได้รับความทุกข์ทรมานในภายหลัง

คำค้นหา :

ไก่กับไข่ทองคํา

ไก่กับไข่ทองคํา ,นิทานไก่กับไข่ทองคํา, ไก่ , นิทานไก่ , นิทานอีสป ,ไข่ทองคํา

ไก่ได้พลอย

ไก่ได้พลอย

ไก่ได้พลอย

กาลครั้งหนึ่งนานมานมาแล้ว มีแม่ไก่ตัวหนึ่งเดินอยู่กับลูกไก่ตัวเล็กๆ หลายตัว ธรรมชาติของแม่ไก่จะเลี้ยงลูกไก่ด้วยการเดินบนพื้นดินใช้ขาคุ้ยเขี่ยอาหารจำพวกไส้เดือนเมล็ดพืชและแมลงตัวเล็กๆ ให้เป็นอาหารของลูก หากพบเห็นก็จะส่งเสียงร้องพร้อมทั้งใช้จะงอยปากจิก เพื่อเรียกลูกให้มากิน

อยู่มาวันหนึ่งระหว่างที่แม่ไก่พาฝูงลูกตัวเล็กๆ คุ้ยเขี่ยไปบนพื้นดิน ไปเจอะพลอยเม็ดหนึ่งตกอยู่บนพื้นดิน ในนิทานเรื่องนี้ ได้กล่าวสรุปไว้ว่าไก่เห็นพลอยก็เหมือนเห็นก้อนอิฐก้อนหินก้อนหนึ่ง ในขณะที่คนเอามาตีมูลค่ามากมาย ถ้าจะกล่าวสรุปก็คือ

ธรรมชาติของไก่ เห็นไส้เดือนสักตัวยังมีความหมายมากกว่าพลอยหรือเพชร ซึ่งมนุษย์เอามาตีราคามูลค่ามหาศาล

เรื่องนี้สอนอะไรไว้ มันเป็นสัจธรรมซึ่งคนน่าจะนำมาคิด เราพูดกันว่า คนคือสัตว์ประเสริฐคงจะคิดได้ลึกซึ้งกว่าไก่ ว่าเนื้อหาสาระตรงนี้มันอยู่ที่ไหน

คำค้นหา :

ไก่ได้พลอย

ไก่ได้พลอย ,นิทานไก่ได้พลอย , ไก่ , นิทานไก่ , นิทานอีสป ,พลอย

ไก่โต้งผู้ชาญฉลาด

ไก่โต้งผู้ชาญฉลาด

ไก่โต้งผู้ชาญฉลาด

นานมาแล้วมีสุนัขและไก่โต้งตกลงเป็นเพื่อนร่วมเดินทางไปด้วยกัน และในเวลาก่อนมืดมิด มันทั้งสองได้พากันหาที่พักด้วยตัวของพวกมันเองที่กลางป่า ไก่โต้งบินขึ้นไปนอนที่บนกิ่งไม้ ส่วนสุนัขม่อยหลับอยู่ที่โคนต้นไม้ที่ข้างล่าง ครั้นพอรุ่งสางไก่โต้งตื่นขึ้นมา ก็โก่งคอขันเสียงเจื้อยแจ้วเหมือนเช่นทุกวัน ที่ผ่านมา สุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งได้ยินเสียงไก่ขัน

มันคิดว่าแหม..เช้าวันนี้จะได้กินเนื้อไก่จึง วิ่งตามเสียงมา และเห็นว่ามีไก่โต้งตัวงามเกาะอยู่บนกิ่งไม้ มันแกล้งทำเป็นนอบน้อมและเข้าไปทักทายว่า

“เจ้านกน้อยเสียงทอง เช้าวันนี้เชิญท่านลงมาจากต้นไม้เถอะ แล้วมาร่วมสวดมนต์ กับข้าเพื่อความสุขสวัสดีกันเถิด”สุนัขจิ้งจอกพยายามพูดจาชักชวน “อ้อ..ให้ลงไปที่ข้างล่างนั่น

หรือ..เพื่อน” ไก่โต้งรู้ทันเล่ห์ของเจ้าสุนัขจิ้งจอก และได้พูดว่า “แต่ก่อนอื่นเจ้าช่วย กรุณาไปปลุกภารโรงผู้ดูแลโบสถ์ที่นอนอยู่ที่โคนต้นไม้ข้างล่างนั่น ให้ช่วยตีระฆังตอนเช้าให้ก่อนได้ไหมล่ะ?”

สุนัขจิ้งจอกด้วยไม่รู้ว่าไก่โต้งหมายถึงสุนัข มันจึงรับปาก และเดินเข้าไปที่โคนต้นไม้ เลยถูกสุนัข ไล่กัดจนต้องวิ่งเตลิดหนีไปในที่สุด...

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ผู้คิดร้ายวางแผนการล่อลวงผู้อื่น เมื่อเขารู้ทันย่อมได้รับการสั่งสอนหรือลงโทษอย่างสาสม

คำค้นหา :

ไก่โต้งผู้ชาญฉลาด

ไก่โต้งผู้ชาญฉลาด ,นิทานไก่โต้งผู้ชาญฉลาด , ไก่โต้ง , นิทานไก่ , นิทานอีสป ,ไก่